Herinneringen aan Fons Gieles

Veel mensen zijn op een of andere wijze in contact geweest met Fons Gieles. Omdat ze van hem les kregen, met hem in de Geschiedkundige Kring zaten, samen opgravingen deden, actie voerden, over het geloof spraken, of ze een werk van hem kregen of kochten. Vaak leidde de contacten tot bijzondere herinneringen.

Hans Heestermans

Hans Heestermans, neerlandicus en hoeder van het Bergs dialect had in dagblad De Stem de rubriek ‘Westbrabants Zogezeed’. Op 10 augustus 1995, kort na het overlijden van Fons Gieles, wijdde hij zijn rubriek aan zijn vroegere tekenleraar op het Mollerlyceum. De indrukken van Hans waren van uiteenlopende aard want ‘..hij bezat een machtige, woeste kop met haar. Daar was ik, met mijn dunne haartjes, zeer jaloers op.’ Om te vervolgen: ‘Afgunstiger nog was ik op zijn teken- en schildervermogen. ’s Zomers nam hij je mee naar buiten, om te tekenen, meestal naar het riviertje de Zoom. Hij leerde je daar kijken naar de natuur en gaf je aanwijzingen hoe je blaadjes aan een boom moest schetsen of een grasspriet.’ Maar Fons Gieles had ook wat met taal en in zijn rubriek in de Bolwerker besteedde hij daar ook regelmatig aandacht aan. Voorliefde had hij voor woorden die vanuit het Frans naar het Bergs verbasterd waren zoals frak, pertensie, en bommerijn die Hans Heestermans in zijn rubriek vermeldt. Het waren voor hem onbekende woorden maar de verklaringen die Fons eraan gaf leken hem juist, zoals bij bommerijn. ‘Fons nam aan dat ‘bommerijn’ de verbastering is van ‘le bon marin’, de goede zeeman. Net zoals je iemand in het Nederlands met ‘ouwe jongen’ kunt aanspreken. Of met ‘zo, ouwe zeeschuimer’. En ook daarin heeft hij het bij het rechte eind.’ Om vervolgens te besluiten met ‘Ik zal hem missen, mijn oude leermeester’.

Naast een rubriek in dagblad De Stem publiceerde Heestermans ook enkele boekjes waaronder dit Bergs woordenboek.

Ad Verdult

De relatie met de familie Gieles en de onze gaat terug tot in de oorlogsjaren. Mijn vader, Rinus Verdult geboren in 1902, zat tijdens de Duitse bezetting in de voedselvoorziening en heeft in die tijd je opa Arie en vader Fons leren kennen. Na de oorlog zijn Arie en mijn vader bevriend gebleven en kwamen wij heel vaak in de drukkerij op de Vismarkt hoek Kremerstraat. Ik vond dat altijd een spannend en groot huis als kind van vijf, met al die persen en die vele boeken en de vele kamers, voor mij een heel doolhof.

Mijn vader is in 1989 overleden en ik heb het geluk gehad het stilleven "De gele roos" dat Fons Gieles aan mijn vader heeft geschonken, te mogen erven. Het werk is gedateerd 1943, een product uit de oorlogsjaren. Je vader moet het dus gemaakt hebben toen hij 19 jaar oud was. Ik heb dit altijd een mooi stuk werk gevonden en het hangt bij ons daarom nog steeds op een prominente plaats in onze huiskamer in Doesburg. - Mei, 2018

Bas Verbiest

In de jaren ’50 was de bibliotheek in de Kortemeestraat in Bergen op Zoom klant van Arie Gieles, de boekbinder en vader van Fons. Fons maakte voor de binderij nieuwjaarswensen en die kwamen natuurlijk ook bij de bibliotheek terecht. Ik kwam dikwijls in de bibliotheek. Toen het pand jaren later leeg geruimd moest worden heb ik speciaal gevraagd naar de ‘Fons Gieles prenten’ en zodoende heb ik er heel wat thuis.

In 1987 liep ik bij molenaar Bram Pleging de molen van Borgvliet binnen. Ik ging bij hem in de leer en slaagde in 1989 voor vrijwillig molenaar. Als beloning kreeg ik een afbeelding van de molen en die hangt mooi ingelijst bij ons in de gang.

De molen van Borgvliet in een twee kleuren lino b.g.v. het 90-jarig bestaan in 1990.

Brigitte Kuijten – Zwagemakers

Enige tijd geleden hoorde ik op radio 5 het lied van Barry Ryan, Eloise uit 1968. Ik was gelijk terug in het tekenlokaal van het Moller waar meneer Gieles een vrije opdracht had gegeven: maak een tekening op een melodie van een lied. Op een groot vel papier maakte ik, toen veertien jaar, met waskrijt een abstracte tekening op de melodie van Eloise. Dat ik bijna 50 jaar later dit nog helemaal voor me ziet wil wel wat zeggen.  

Overigens heb ik nog een minder leuke herinnering.  Als strafwerk voor waarschijnlijk praten of zo: twintig keer het weerbericht overschrijven uit de krant. Jammer genoeg kon dat niet met drie pennen aan elkaar zoals bij strafregels. - Februari 2019

Gerry de Kort-Draaijers

Ik heb jullie vader tamelijk goed gekend. Hij was op de M.M.S. 5 jaar lang de tekenleraar van mij en mijn zussen. De eerste jaren ‘woonden’ we in bij het Mollerlyceum. Later gingen we zelfstandig verder als Roncalli M.M.S., in een nieuw gebouw aan de Tulpstraat in Bergen op Zoom. Ik tekende graag en genoot van zijn lessen. In die M.M.S.-periode kwam ik ook regelmatig in jullie huis aan de Vijverberg babysitten. Daar weten jullie natuurlijk helemaal niets van, want de ‘kleintjes’ lagen al op bed als ik kwam. Ik had  er werkelijk geen omkijken naar en verdiende zo heel gemakkelijk een centje bij.

Sinds 2006 ben ik actief als vrijwilligster van de Stichting In Den Scherminckel, de naam van het pand Lievevrouwestraat 45 waar de eerste resultaten van de opgravingen o.l.v. Fons Gieles te bewonderen waren.  Meer dan bijzonder vind ik het nog altijd, dat ik in dit pand – boven de bakkerij van Opa  Speekenbrink – geboren ben! Wat ook bijzonder is, is het feit dat ik samen met een andere vrijwilligster al jaren bezig ben om – onder het toeziend oog van de stadsarcheoloog - het archeologisch depot zo in te richten dat het aan de richtlijnen voldoet die de provincie daar tegenwoordig aan stelt. Sinds eind vorig jaar zijn wij wekelijks bezig met dozen die het etiket “FGI + straat + jaartal” krijgen!

Vele malen en op verschillende manieren ben ik in contact geweest met Fons Gieles. En altijd waren dat bijzonder fijne contacten.  Door de website te bezoeken kan ik steeds weer even bij hem langs gaan en genieten van het vele moois dat hij heeft nagelaten. Heel plezierig! - Mei 2018

Rapport van de Middelbare Meisjes School (M.M.S.) Roncalli te Bergen op Zoom - ontwerp Fons Gieles

Bas Verbiest - 2

Nou, ik heb nog wel een herinnering. Een beeldengroep waarvan jullie het bestaan misschien niet eens kenden. Ik zou hem de titel geven “de 11 apostelen van rector Smits van het Mollerlyceum.” Het is een foto van het leraren elftal bij gelegenheid van de jaarlijkse leraren-leerlingen wedstrijd op Rozenoord. Ik mocht in het schoolelftal meespelen. - Augustus 2018 

Staand v.l.n.r: dhr. Spronck, dhr. De Groot, dhr. X, dhr. Teeuwen, dhr. Haans.

Knielend v.l.n.r. dhr. Gieles, dhr. Muijsenberg, dhr. Y, dhr. Van Gils, dhr. Oudenaerde, dhr. Post.

(Uitslag: leraren - leerlingen 3-2)