De Leraar

Het lesgeven, oog voor ontwikkeling van het kind en didactiek zat Fons Gieles in het bloed. Al in de jaren '50 verzamelde hij tekeningen van verschillende ontwikkelingsstadia van kinderen in het tekenen. In 1954, toen werkzaam in Dongen, stelde hij al een didactische leergang tekenen samen. Portretten, bomen, dieren, heraldiek: het komt er allemaal al aan bod.

Velen op het Mollerlyceum, het Juvenaat en de Kunstacademie leerden van hem tekenen, schilderen maar vooral ook kijken. Hij was bevlogen met zijn vak en begaan met zijn leerlingen, die hij ook als het kon buiten liet tekenen of mee naar het museum nam.

De meeste van zijn leraarsjaren bracht hij door op het Mollerlyceum, gelegen aan Bolwerk-Zuid in Bergen op Zoom. Gezeteld op de linkerbovenverdieping van het Moller ontwikkelde hij het vak tekenen op de Middelbare school tot een volwassen vak met een methodische aanpak. Daarmee had hij ook een belangrijke inbreng op landelijk nivo: hij zorgde ervoor dat het Moller meedeed aan een landelijk experiment om de expressie vakken waaronder tekenen en kunstbeschouwing in te voeren als eindexamenvak.

Er bestond geen boek voor het methodisch ontwikkelen van tekenen op de middelbare school. Dus bundelde hij zijn aanpak in het boek ‘Kijken is een kunst’ met als ondertitel ‘en zien een gunst’.

Onderdeel van zijn methode was om de leerlingen mee naar buiten te nemen en ze buiten te laten kijken, zien en tekenen. In die ontspannen sfeer met aandacht voor stad, natuur en mens werd dan ook vaak een goede relatie met zijn leerlingen opgebouwd. Veel oud-leerlingen herinneren zich ongetwijfeld die lessen nog.

Hij had ook veel aandacht voor de leerling als persoon. In het begin van het schooljaar gaf hij de leerlingen opdrachten waaruit hij probeerde een beeld te vormen van het welzijn van de leerling. Zijn beeld bleek vaak correct en bij vermoede problemen werd er door hem ook extra aandacht aan de leerling besteed.

Fons Gieles bij een van zijn eerste klassen aan het Mollerlyceum. Jaartal onbekend.

Fons Gieles liggend voor zijn eindexamenklas 1972 bij de ingang van het Mollerlyceum.

.

Hij was daarentegen ook streng en leerlingen die er een potje van maakten of een loopje met de orde namen konden op flinke represailles rekenen. Dat ging niet zoals vaak bij andere vakken met strafregels, nee daarvoor bedacht hij passende opdrachten. Het 5x uitvergroten van een postzegel, het rapen van 1000 herfstbladeren, en het schrijven van honderd strafregels op een ei behoren tot de meest sprekende voorbeelden. Hij werd er bekend mee, zo zelfs dat hij na zijn pensioen nog eens door de VPRO gevraagd werd voor een interview daarover. Hetgeen hij weigerde.

Als sterk gelovige had hij natuurlijk aandacht voor de religieuze kunst in het onderdeel kunstbeschouwing. Als streng katholiek had hij ook een duidelijke opvatting over de moraal, normen en waarden en die stak hij niet onder stoelen of banken. Daarmee ontstond geleidelijk aan een groeiend gat tussen hem en de steeds maar jong blijvende middelbare scholier. Dit heeft hem uiteindelijk mede doen besluiten het Moller vaarwel te zeggen en van de VUT regeling gebruik te maken. Niettemin keek hij met bijzondere voldoening en genoeg terug op de jaren aan het Moller.

Fons Gieles was ook docent MO-Tekenen aan de Katholieke Leergangen in Tilburg. Hij gaf daar onder andere 'Kunsthistorisch schetsen'. Wat dat inhield is te vinden op de site van een van zijn leerlingen Sjaak Jansen.

Mocht U als website bezoeker tot de oud-leerlingen behoren of anderszins bijzondere herinneringen hebben aan Fons Gieles als leraar dan nodigen we u uit die te delen. Dat kan via de contact pagina.